« »
 
INHÆREDITARE, INHEREDARE.
[]« Inhæreditare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 364c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INHAEREDITARE
INHÆREDITARE. S. Valerianus Cemeliensis Homil. 4 :
Ita hæreditatem, cui solet unus Inhæreditare, frequenter videmus multos numero accrescente sufficere.
[]« Inheredare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 364c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INHEREDARE
INHEREDARE, In possessionem mittere. Litteræ ann. 1326. ad calcem Hist. Lossensis pag. 33 :
Ad eadem bona nobis et nostris successoribus investire cognoveritis et Inheredare.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Inhereditare, Eadem notione. Charta ann. 1292. apud Miræum tom. 1. pag. 442 :
In quo nemore dictos Religiosos Inhereditavimus legitime... adhibitis solemnitatibus, quæ in hujusmodi Inhereditatione solent adhiberi.