« »
 
INSINUARE 1, INSINUARE 2, INSINUARE 3.
[]« 1 insinuare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 380a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INSINUARE1
1. INSINUARE, Docere, unde Gallicum Enseigner : hanc quippe vocem vernaculam ex hac Latina deducit Salmasius ad Historiam Aug. pag. 101. Certe Insinuare, est ἐμφανίζειν ; Insinuatio, διδασϰαλία, in Gloss. Lat. Gr. S. Hieron. Epist. 155 :
Nudius tertius cum 118. Psalmum tibi Insinuare conarer, etc.
Vide Epist. 22. cap. 13. et Libr. Manualem Dodanæ cap. 7. Admonitio Synodalis antiqua :
Videte, ut omnibus parochianis vestris Symbolum et Orationem dominicam Insinuetis.
Capitulare 2. ann. 811. cap. 9 :
Ad Ecclesiasticos vero quomodo juste pertineat, penitus ignoramus, nisi illi nobis Insinuaverint, etc.
Adde Capitul. Episcopor. ann. 801. cap. 5. Capit. 8. incerti anni Caroli M. cap. 3. 5. Responsio ad Capitula Archiepiscopis missa a Karolo M. ann. 811. cap. 1 :
Quomodo et qualiter unusquisque Dei Sacerdos plebem sibi a Deo commissam Insinuat atque gubernat.
Regino de Vita et conversatione Presbyteri cap. 53 :
Si Orationem Dominicam et Symbolum omnibus suis parochianis Insinuatam habeat.
Et in Inquisitionib. Synodalibus cap. 74. lib. 2. cap. 15 :
Si patrini filiolis suis Symbolum et Orationem Dominicam Insinuant, aut Insinuari faciant.
Similia habet Udalricus in Discursu Synodali, in Spicilegio Acheriano. Hariulfus lib. 4. Chronici Centul. cap. 17 :
Sed tantummodo illos memorans, quorum nomina vel chartæ, vel quælibet pittaciola Insinuare videbantur.
Anonymus Goldasti de Suevorum origine pag. 18 :
Precatus, ut si suum volatile sibi restitueret, rem, quam ignoraret, et Insinuaret.
Utuntur etiam Guigo in Statutis Ordinis Cartusiensis cap. 43. § 3. Statuta antiqua ejusdem Ordinis 2. part. cap. 6. § 6. etc. Alii Enseigner, quasi Insignare dictum putant, orta nomenclatura a Monachis, qui signis omnia significabant et indicabant. Hanc opinionem amplectuntur de Caseneuve et Menagius. Vide Insignare.
[]« 2 insinuare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 380a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INSINUARE2
2. INSINUARE, Practicis, in acta publica referre, Gall. Insinuer. Instrum. ann. 1388. apud Th. Madox Formul. Anglic. pag. 429 :
Nos Officialis Londoniensis testamentum... una cum codicillo eidem annexo approbavimus, ipsumque... Insinuavimus, et pro eodem.... legitime pronunciavimus.
Charta ann. 1399. ex Archivo B. M. de Bono Nuntio Rotomag. :
Litteras mihi Notario publico tradidit dictis Dominis Officiali et Promotori[] illico Insinuandas et publicandas.
Occurrit alibi non semel.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Insinuatio, ἐμφάνισις, Novella 15. Justiniani cap. 3. In acta publica relatio, Gall. Insinuation. Vide Savin. Histor. Jur. Rom. med. temp. tom. 2. cap. 9. § 45. not. g. Glossar. med. Græcit. voce Καταστρωννύειν, col. 614. Charta compositionis ann. 1309. ex Archivo D. de Montesquivo :
Renunciantes nichilominus omni exceptioni... et legi dicenti donationem excedentem quingentos aureos sine Insinuatione judicis non valere.
Eadem habentur in Charta ann. 1288. apud Baluz. tom. 2. Hist. Arvern. pag. 332. Statutum Johannis Stratford Archiep. Cantuar. apud Lyndwoodum lib. 3. Provincialis tit. 13 :
Statuimus ut pro probatione, vel approbatione, seu Insinuatione testamentorum quorumcumque nihil per Episcopos, seu alios Ordinarios, capiatur omnino : per Clericos tamen scribentes Insinuationes hujusmodi sex denarios duntaxat recipi permittimus pro labore. Insinuationis eulogium,
in Charta ann. 1288. apud Ludewig. tom. 5. pag. 432. Vide alia notione in Insinuare 1.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Insinuativum, Macris fratribus in Hierolexico,
Donum a Clericis præstitum Episcopo in principio sui ingressus ut in ejus gratia insinuarentur
. Haud satis recte interpretati sunt ἐμφανιστιϰά vel ἐμφανίσιμα, quas voces melius exponit Cangius in Glossario med. Græcit. Præstationes ab in Clerum allectis datæ cæteris Clericis pro Insinuatione, id est, relatione in catalogum ministrorum Ecclesiæ, Gal. Droit de bien venue. Vide Novell. 56. Justiniani, Julianum Antecessorem et Suicerum in Thesauro Eccl. voce Ἐμφανίσιμα.
[]« 3 insinuare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 380b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INSINUARE3
3. INSINUARE, Inscribere, insculpere. Boninc. Hist. Sicul. part. 1. apud Lam. in Delic. erudit. pag. 398 :
Quo tempore Manfredus ejus filius Manfredoniam condidit ; in qua ad reverentiam B. V. M. campanam miræ magnitudinis fieri curavit, in qua suum et uxoris nomen posuit et Insinuavit.