« »
 
INTERPONERE 1, INTERPONERE 2.
[]« 1 interponere » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 394c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INTERPONERE1
1. INTERPONERE, Intermittere, procrastinare. Sebastianus Perusinus in Vita B. Columbæ Reatinæ, tom. 5. Maii pag. 368 * :
Cum ei sacra Communio Interponebatur aut colloquium verbi Dei, attenuarentur vires ac spiritus depauperarentur, etc.
P. Carpentier, 1766.
Entrerompre, eodem sensu, in Stat. [] ann. 1344. tom. 2. Ordinat. reg. Franc. pag. 223. art. 7 :
Nous deffendons étroitement que nuls des maîtres du parlement, soient président ou autre, ne empeschent, ne Entrerompent les besoignes ordinaires du parlement, pour leurs propres besoignes ou autres. Entrelaissier,
Intermissio, vulgo Interruption, in Gestis Caroli M. tom. 5. Collect. Histor. Franc. pag. 228. Ubi Eginhard. ibid. pag. 92. habet, Sine intermissione.
[]« 2 interponere » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 395a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INTERPONERE2
2. INTERPONERE, Recipere. Charta Phil. III. reg. Franc. ann. 1283. ex Chartul. eccl. Lingon. fol. 2. v° :
Nolumus quod eidem episcopo et ecclesiæ suæ fiat aliquod præjudicium imposterum, quin homagium hujusmodi fiat et fieri debeat in loco debito seu etiam consueto ; nec eidem episcopo et ecclesiæ suæ, super eo quod cognitionem Interposuit super dicto feodo in dicto palatio nobis volentibus, cum ibidem alias jurisdictionis exercitium non haberet, fiat præjudicium, quantum ad cognitionem alibi super dicto feodo faciendum.