« »
 
[]« Irratio » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 427b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IRRATIO
IRRATIO, Privatio rationis. Tertull. adv. Praxeam cap. 15 :
Non sine Irratione et amentia.
Irrationabiliter, Absque causa, contra omnem rationem, contre toute raison, uti loquimur. Flodoardus lib. 3. cap. 21. de Epistolis Hincmari :
Erpuino Silvanectensi, pro quodam homine, quem Irrationabiliter ab eo excommunicatum, ut compererat, intimat.
Utuntur Tertullianus de Pœnit. cap. 2. S. Hieronymus in versione Homil. 2. Origenis in Cantica, etc.
P. Carpentier, 1766.
Irrationabilitas, Inrationabilitas, A ratione aversatio, Gall. Déraison. Hincmar. in Lib. de Divort. Lothar. tom. 7. Collect. Histor. Franc. pag. 294 :
De hoc libello rationabilius tacere quam respondere delegimus, quoniam sicuti præmisso Inrationabilitate ex majori parte habetur consimilis.
Epist. ejusdem 12. ibidem pag. 534 :
Prolixissimam rotulam, mendaciis et Irrationabilitatibus ac improperiis contra veritatem et auctoritatem repletam, mihi misisti.