« »
 
[]« Jubere » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 431a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IUBERE
JUBERE, Dignari, velle, Gall. Daigner, vouloir bien. Atticus Episc. CP. in Epistola ad Aurelium Carthag. et alios Afros, apud Labbeum tom. 2. Concil. col. 1145 :
Petens, ut pro me plurimum vestra sancta Congregatio orare Jubeat.
Græc. ὑπὲρ ἐμοῦ πλείστας εὔξασθαι ϰαταξιῶσαι. Petrus Abb. apud eum Labbeum tom. 4. col. 1644. Bonifacium Carthag. rogat, ut oblatum supplicem libellum suscipere et Chartis Ecclesiæ sociare. Et col. 1646 :
Ut suggestionem suam intente advertere Jubeat.
Bonifacius ipse in sua ad Liberatum et alios Epistola ibid. col. 1645. Dominum deprecatur,
ut votis et precibus concedere Jubeat, etc
. Eadem notione Lector in Officiis divinis a Præside[] chori postulans benedictionem ait :
Jube domne benedicere.