« »
 
[]« Jugalis » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 444c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IUGALIS
JUGALIS, Conjux. Papias : Jugalis, conjugio dicatus, vel jugo aptus. Gloss. Gr. Lat. : Ὁμόζυγος, Conjux, Jugalis. Ζυγίτης, apud Nicetam in Manuele lib. 5. n. 8. Utuntur passim Scriptores, Gregorius M. lib. 7. Ind. 2. Epist. 16. lib. 8. Ep. 10. Senator lib. 1. Epist. 8. lib. 10. Epist. 20. 21. 23. 24. Acta SS. Ordin. S. Bened. tom. 4. pag. 617. Marculfus lib. 2. form. 7. 17. Formulæ vett. cap. 40. Charta ann. 1156. in Bibl. Sebusiana pag. 210. 212. alia ann. 1232. apud Lucam Acherium ad Guibertum pag. 635. etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Jugalis, Velum quo conteguntur [] sponsus ac desponsa, cum matrimonio conjunguntur. Pontificale Eccl. Arelat. scriptum ante ann. 400. apud Marten. de antiq. Eccl. Ritibus tom. 2. pag. 624 :
Antequam dicaturPax Domini.... conjungat eos Sacerdos et statuat puellam ad sinistram viri, tunc velet eos Sacerdos ita, virum super scapulas, puellam super caput, et ponat Jugalem super humeros eorum dicendo
, In nomine Patris et Filii et Spiritus S.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Jugalus, ut Jugalis, Maritus. Charta anni 3. Rodulfi Regis e Chartulario S. Sulpicii Bituric. fol. 23 :
Remegardis consentiente Jugalo suo Josep, etc.