« »
 
[]« Jungere » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 449a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IUNGERE
JUNGERE, Pervenire, assequi, Gall. Joindre, Ital. Giungere. Acta S. Franciscæ Rom. tom. 2. Martii pag. 143. * :
Plane incedit, sed cito Jungit.
Chronic. Parmense apud Murator. tom. 9. col. 860 :
Dominus Landus Junxit Parmam die martis vii. intrante Februario.
Vide Conjungere.