LONGUS, Procerus statura, quomodo Ludovicus X. cognominatus est Longus, ob staturæ proceritatem, interdum Magnus. Gloss. Gr. Lat. : Μῆϰος τοῦ ἀνθρώπου, statura, longitudo.

Longitudo corporis

, apud Capitolinum in Maximinis duobus. Sidonius in Panegyr. Anthemii :

Si cernas equites, sic Longi sæpe putantur,

Si sedeant.

Homo Longissimus, apud eumdem in Max. et Balbino. Ditmarus l. 7. de quodam rustico :

Et hic erat tantæ Longitudinis, ut omnes qui eum viderant, nimis admirarentur.

Philipp. Mouskes de Philippo Aug. :

Grans et biaus fu, et drois, et Lons.

Vide Ottonem Morenam pag. 124. 125. sic μαϰρούς Græci dicunt. Theodorus Lector lib. 2. μαϰρὸς ὤν. Sozomenus l. 6. cap. 29. l. 9. cap. 12. et Socrates l. 6. cap. 7. de quibusdam monachis Ægyptiis :

Οὗτοι αὐτάδελφοι ἦσαν, οἱ μαϰροὶ δὲ ἐϰ τοῦ σώματος ὠνομάζοντο.

Vide Magnus.