« Loquacitas » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 141b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LOQUACITAS
LOQUACITAS, Usus vocis, facultas loquendi. Liber 2. Miraculor. S. Richarii cap. 14 :
Demptis linguæ obstaculis, Loquacitatem meruit obtinere.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Loquacitas, Eloquentia, facundia. Abbo in Præfatiuncula sermonibus selectis præfixa, tom. 9.
Spicil. Acher. pag. 79 : Noveris, lector, sive auditor, quicumque es mediocris Loquacitatis dives, sed Latinitatis indigens, hoc opusculum nudo nuditer factum, etc.Expositio Liturgiæ Gallic. tom. 5. Anecd. Marten. col. 94 :
Pastor Ecclesiæ apertiori sermone populo prædicet, ita arte temperans, ut nec rusticitas sapientes offendat, nec onesta Loquacitas obscura rusticis fiat.
P. , 1766.
◊ Hac duplici acceptione
Loquence nostri usurparunt. Lit. remiss. ann. 1375. in Reg. 107. Chartoph. reg.
ch. 155 : Lequel Mahieu est affolez d'un bras et d'une jambe et de la parleure ou Loquence.Prol. ad Chron. S. Dion. tom. 3. Collect. Histor. Franc. pag. 152 :
Li défaut de la letreure et de Loquence, etc.