« »
 
MANCIPARE 1, MANCIPARE 2.
[]« 1 mancipare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 208a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MANCIPARE1
1. MANCIPARE, Lacerare, vel per vim auferre. Stat. synod. eccl. Tornac. ann. 1366. cap. 18. pag. 47 :
Cujuscumque dignitatis aut conditionis existat, qui nuntios aut executores ecclesiarum judicum, aut alias litteras eorumdem actave judiciaria deferentes, hac occasione verberare, capere, detinere, occultare, scriptionem Mancipare, mutilare, aut, quod gravius est, interficere, litteras vel acta prædicta personis memoratis auferre, seu etiam corrumpere, cancellare aut detinere, etc.
[]« 2 mancipare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 208a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MANCIPARE2
2. MANCIPARE, In se quid suscipere, vadem se præstare, idem quod Manucapere. Vide in hac voce. Charta ann. 1210. ex Tabul. Carnot. :
Istam venditionem concesserunt Engessendis mater dicti Gerardi et Isabel uxor ejus, et fide interposita eam garentizare Mancipantes, quidquid ratione dotalitii in rebus prænominatis habebant, sponte quittaverunt.
Vide mox Mancipium 5.