« »
 
PERPENDICULUM 1, PERPENDICULUM 2.
[]« 1 perpendiculum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 279b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PERPENDICULUM1
1. PERPENDICULUM, Ansa, Catena, qua quippiam pendet. Willelm. Brito in Vocabular. MS. :
Perpendiculum dicitur illud unde lebetes feruntur et suspenduntur.
Gloss. Lat. Græc. MSS. Sangerman. : Perpendiculum, ϰρεμαστὴς οἰϰοδόμου. Aliæ Lat. Gall. :
Perpendiculum, Perpendicles, un instrument à maçon de quoy il fait le mur droit, ou ance de chauderon.
Poeta infimi ævi eidem Britoni subjectus :
Cum Perpendiculo defert ancilla lebetem,
Sed Perpendiculum sit linea macerionum.
Guill. Bibliothecarius in Stephano VI. PP. pag. 236 :
Et in pergula ipsius Basilicæ.... posuit cantharam auream unam cum pretiosis margaritis, et gemmis ac smalto, cum Perpendiculo ad pendendum.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Perpendiculariter, Recta linea. Iter Indicum Balthasaris Spingeri apud Marten. Itiner. 2. Litter. pag. 362 :
Introrsus hic puer oceanum spatio
ccd.
milliarium navigatur Perpendiculariter sub sole et luna et circulo æquinoctiali
.
[]« 2 perpendiculum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 279b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PERPENDICULUM2
2. PERPENDICULUM, Pannus mulierum, quo pudenda tegunt, vel vestes defendunt. Glossæ MSS. in Prudentium ex Bibl. Sangermanensi Cod. 561.