« Primitus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 499b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRIMITUSPRIMITUS, Prius, Primitus, πρώτως. Gloss. Lat.
Græc. Diploma Caroli Reg. Hungar. ann. 1325. apud Ludewig. tom. 5. Reliq. MSS. pag. 486 :
quam, in Ruodlieb, fragm.
3. vers. 56. et 551.
Ad unionem pacis devenire nolumus sine ipso Rege Boemiæ.... nisi Primitus ad hoc dicti fratris nostri.... expressus consensus accesserit et voluntas.Occurrit præterea in leg. 12. Cod. Theod. lib. 11. tit. 1. Primitus
quam, in Ruodlieb, fragm.
3. vers. 56. et 551.
