« »
 
PRINCIPIARE 1, PRINCIPIARE 2.
[]« 1 principiare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 504a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRINCIPIARE1
1. PRINCIPIARE, Imperare, Principem esse. Conc. Ovetense inter Hispan. tom. 3. pag. 160 :
Tunc temporis Principiante Asturiensibus christianis Mauregato invasore regni Adephonsi Casti.
Vide supra Principare.
[]« 2 principiare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 504a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRINCIPIARE2
2. PRINCIPIARE, Principiari, Incipere, oriri, principium ducere. Elmham. in Vita Henrici V. Reg. Angl. edit. Hearnii cap. 20. pag. 44 :
Interea Rex illustris... quandam catharactam Principiari constituit, etc.
Occurrit rursum pag. 117. 142. Jac. de Delayto in Annal. Estens. apud Murator. tom. 18. col. 908 :
Anno 1393. Principiatum fuit laborerium muri.
Vita S. Bernardi Menthon. tom. 2. Jun. pag. 1078 :
Ut prædicta cœnobia cum suis suppositis, tanquam ex archidiaconatu Principiata, favoribus dignentur præcipuis.
Poeta sequioris ævi apud Leibnit. tom. 3. Script. Brunsvic. pag. 678 :
  ..... Principiabo
Quando septenam sol vespere verget ad horam.
Adde Statuta Vercell. lib. 7. fol. 205. Acta SS. tom. 3. April. pag. 988. Rymer. tom. 11. pag. 380. etc.