« »
 
PROTELARE 1, PROTELARE 2.
[]« 1 protelare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 541b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PROTELARE1
1. PROTELARE, Prorogare, differre, Gallice Prolonger. Capitul. Caroli C. tit. 14. cap. 7 :
Et si necesse fuerit, ut justitia non Proteletur, advocato denuntietur ut ipsum latronem reddat.
Charta Zuendeboldi Reg. ann. 897. apud Calmet. tom. 1. Histor. Lothar. inter Probat. col. 328 :
Quanto propensius divinæ laudis cultum exequimur... tanto... diutinis temporibus sanitatem nostram Protelare... confidimus.
Statuta Montis Regal. fol. 86 :
Quod hoc non facit... animo Protelandi litem, etc.
Occurrit præterea in Cod. Theod. leg. 5. lib. 2. tit. 4. apud Cæsarium Heisterbac. lib. 1. cap. 27. et alibi. Vide Protelatio.
[]« 2 protelare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 541b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PROTELARE2
2. PROTELARE, Contrahere. Vita S. Pharaildis tom. 1. Jan. pag. 170 :
Idoneum disposuimus succincte Protelare, quæ mentibus intelligentiam intimare proposuimus.