« »
 
[]« Rebellare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 035c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REBELLARE
REBELLARE, pro Bellare, Pugnare, prælium inire. vel rursum bellare. Joan. de Janua :
Rebellio, i. repulsio, vel resistentia : et post factam pacem ad bellum reversio, belli iteratio.
Vita Offæ I. Reg. Angl. :
Et sub spe victoriæ viriliter obtinendæ Regem et suos ad hostile prælium provocavit. Rex autem confectus senio, timens Rebellare, declinavit aliquotiens impetus adversariorum.
Infra :
Ad Rebellandum se suosque præmunire cœpit.
Literæ Johannis Regis Franc. ann. 1356. apud D. Secousse tom. 3. Ordinat. reg. pag. 55 :
Scalarum ingenio et nocturne intraverunt hostiliter et latenter, ipsam civitatem (Petragor.) occupando, quam nunc detinent, stabilitam exinde adversus nos, et dictam villam de nostra obedientia existentem Rebellantes, et contra eam guerram, strages et hostiles insultus diversimode inferentes.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Rebellare Se, ut apud Livium nudum Rebellare, Gall. Se revolter, Rebellionem facere. Jacobi Auriæ Annales Genuens. ad ann. 1282. tom. 6. Muratorii col. 576 :
Sicilia quæ se Rebellaverat contra Regem Carolum, etc.