« »
 
[]« Relictum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 111a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RELICTUM
RELICTUM, Legatum, Gall. Legs. Sententia arbitralis inter Archiepiscopum, Capitulum Arelat. et Monasterium S. Cæsarii ann. 1221. e Schedis Præsidis de Mazaugues :
Interdictum... ne... sepelirent... nisi propinqui defuncti prius tertiam partem omnium Relictorum pro anima sua Ecclesiæ Arelatensi solverent pro canonica portione.
Declaratio Cardinalium in caput. 3. Sessionis 24. Concilii Trident. :
Episcopus potest ex consuetudine exigere veluti tricesimum ex Relictis piis ratione visitationis testamentorum.
P. Carpentier, 1766.
Stat. MSS. eccl. S. Laur. Rom. :
Item quod anniversaria scribenda in dicto martilogio, ponantur die proprio cum præsentia capituli, cum suo Relicto generaliter et particulariter.
Nostri de re qualibet derelicta, Relays dixerunt. Lit. remiss. ann. 1373. in Reg. 105. Chartoph. reg. ch. 4 :
Lesdites quarente deux bestes ne avoient aucune poursuite, et ne savoit l'en de qui elles feussent ; mais estoient demourées comme residu ou Relays de nosdis ennemis.
Hinc Relais nuncupatur Arbor relicta ad propagationem, vulgo Baliveau. Reg. Corb. 13. sign. Habacuc ad ann. 1509. fol. 13. v° :
Il aura à son pourffict une partie des bos, qu'on nomme Relaitz ou perotz ; mais ne les porra copper ni abattre, sans préalablement appeller et mener sur le lieu le prévost de l'église, pour merquier de notre merque ou martel autant desditz perotz ou Relaiz, que lesditz religieux en vouldront retenir.
Vide infra Remessa.