1. RESTARE, Sistere, consistere, perstare, permanere, durare. Pactus Legis Salicæ tit. 17. § 5 :

Si quis hominem, qui ..... dirigere habet præceptum Regis, et.... aliquis extra ordinationem Regis Restare eum facit, aut adsalire eum præsumpserit, etc.

Fulcherius Carnotensis lib. 1. Histor. Hieros. cap. 13 :

Quo, frater, fugis ? Resta, ne timeas.

Adde cap. 14. Matthæus Paris pag. 515 :

Equos et homines meos fecit Restare, donec paagium extorsisset.

Utuntur Latini Scriptores. Propertius :

Dum vincunt Græci, dum Restat barbarus Hector.

Arnobius lib. 3 :

Neque enim Restare sine assertoribus potest religio Christiana.

Adde Notitiam ann. circiter 1200. apud Marten. tom. 1. Collect. Ampliss. col. 1037. Chronicon Dominici de Gravina apud Murator. tom. 12. col. 177. Translationem S. Augustini Cantuar. tom. 6. Maii pag. 423. etc. Folcuin. Gest. Abbat. Lobiens. cap. 16 :

Gens Northmannorum.... subinde Restans, subinde progrediens, ubi resistentem vidit neminem, quaquaversum sibi libitum visum est, ferebatur.

2. RESTARE, Detinere, manus in aliquem injicere, idem quod Arrestare 1. Charta ann. 1331. in Reg. 66. Chartoph. reg. ch. 1002 :

Comparuit in judicio coram nobis (bajulo regio de Maurenxs) Heylas Frequandi.... dicens se fore Restatum per Helyam Fabri locumtenentem nostrum, petens a nobis si idem locumtenens ipsum Restaverat de præcepto nostro : cui respondimus quod sic ; et insuper iterato Restavimus ipsum manu et ore, et in arresto dicti domini regis et nostro posuimus.

3. RESTARE, Superesse, reliquum esse. Charta ann. 1364. ex Tabul. D. Venciæ :

Reliquos vero mille florenos auri dicti ponderis ad solvendum Restantes, ordinavit fore solvendos per dictum magnificum emptorem.

Vide Resta 1.