« »
 
ROGARE 1, ROGARE 2.
[]« 1 rogare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 205c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ROGARE1
1. ROGARE, Cogere. Liber 3. Capitularium cap. 72 :
De non cogendo bibere in hoste : Ut in hoste nemo parem suum, vel quemlibet alterum hominem, bibere Roget.
Ita in omnibus veteribus exemplaribus legi monet Baluzius in Notis, uno Rivipullensi excepto, in quo legitur cogat. Additio 4. cap. 17 :
Nec omnino a quoquam respondere Rogetur, antequam integerrime omnia, quæ per suggestiones inimicorum suorum amiserat, potestati ejus ab honorabili Concilio redintegrentur, et Præsul prius statui pristino reddatur... nam hoc summopere cavendum est, ne antequam omnia hæc fiant, Coactus respondeat.
Sibi invicem respondent Rogetur et Coactus.
[]« 2 rogare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 205c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ROGARE2
2. ROGARE, Invitare. Stat. Univers. Tolos. ex Cod. reg. 4222. fol. 20. r° :
Item (jurabit) quod fuisset contentus duodecim sociis in Rogando per villam.