« »
 
SAMIA 1, SAMIA 2.
[]« 1 samia » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 296c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SAMIA1
1. SAMIA, Placentæ genus. Tertull. lib. 3. adv. Marc. cap. 5 :
Et terram audimus lacte et melle manantem ; non tamen ut de glebis credas te unquam placentas et Samias coacturum.
A Samo, ut observat Junius, sic dictæ placentæ, quod ibi Junoni solemnes essent.
[]« 2 samia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 296c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SAMIA2
2. SAMIA, æ, Derisio, quæ facit vultum rugosum, Papiæ MS. et edit. F. Sanna. Vide in hac voce.