« »
 
SCROELLÆ, SCROPHULÆ.
[]« Scroellæ » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 372a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCROELLAE
SCROELLÆ, Scruellæ, Strumæ, scrofulæ, Gall. Ecroüelles. Gloss. Lat. Gall. Sangerm. : Scrofulla, Escroelle, une maladie qui vient ou col, c'est le mal le Roy. Gualbertus in Mirac. S. Rictrudis tom. 3. Maii pag. 133 :
Frequentabatur B. Rictrudis populoso accessu miserrima infestatione vermium laborantium, quod genus morbi Scroellæ vulgariter nuncupatur ; quod genus utique incommodi compaginem membrorum cui adhæret, fere sicut cancer misere populatur.
Acta S. Francisci de Paula tom. 1. April. pag. 155 :
Ipse fuit detentus gravi inflatura, quam in parte inferiori genæ suæ dextræ circa guttur patiebatur... Aliqui enim chirurgici morbum esse dicebant scropharum sive Scruellas, alii vero non.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Scrofolæ, ab Ital. Scrofola, Eadem notione. Acta S. Franciscæ Rom. tom. 2. Mart. pag. 99* :
Passus fuerat per duos annos infirmitatem in gutture quæ a Medicis vocatur Scrofolæ.
[]
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Scrophulæ, Scruphulæ, Eodem significatu. Oratio Legator. Caroli VII. Regis Franc. apud Acher. tom. 9. Spicil. pag. 325 :
In curatione ulcerum, quæ vulgariter Escrouelles, Latine vero Scrophulæ nuncupantur.
Append. ad Agnelli Pontif. de S. Barbatiano apud Murator. tom. 2. pag. 197 :
Ejus guttur Scruphulæ circumdederant, et maximas cutes habens, minime valebat suam cervicem erigere.
P. Carpentier, 1766.
Glossar. Provinc. Lat. ex Cod. reg. 7657 : Scroula, Prov. scrofula. Sedulo examinabantur, qui hoc morbo curandi regibus nostris offerebantur, ut discimus ex Lit. remiss. ann. 1454. in Reg. 187. Chartoph. reg. ch. 213 :
Quant alasmes en nostre ville et cité de Langres, pour ce que le suppliant avoit une seur, que l'en disoit estre malade des Escroelles il la mena devers nous, et trouva par aucuns de nos gens qu'elle n'en estoit aucunement malade, et pour ce la ramena en son hostel.
[]« Scrophulæ » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 372b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCROPHULAE