« »
 
SUFFICIENTER 1, SUFFICIENTER 2.
[]« 1 sufficienter » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 648c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUFFICIENTER1
1. SUFFICIENTER. Anonymus in Vita Edwardi III. Angl. pag. 395 :
Cui ecclesiæ Papa providit de Roberto de Wyveley, qui scripsit speciales litteras Reginæ matris, (matri) viro utique Sufficienter (ut dicebatur) literato.
Id est, Mediocriter, interprete Cl. Editore Hearnio. Pro Satis, Gall. Suffisamment, occurrit apud Ulpian. et alios.
[]« 2 sufficienter » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 648c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUFFICIENTER2
2. SUFFICIENTER. Charta ann. 1170. ex Chartul. A. eccl. Camerac. ch. 88 :
Carritones... eligat (major) per quos nichil aliud facientes, donec perfecerint, decimam nostram Sufficienter colligat.
Id est, totam, integram.