« »
 
TEMPORALITER 1, TEMPORALITER 2.
[]« 1 temporaliter » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 053b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TEMPORALITER1
1. TEMPORALITER, Ad tempus, Gall. Temporellement.
Lex Temporaliter observata
, Tertulliano adv. Judæos cap. 2.
Quo (mundo) Temporaliter libere uti potuisset,
S. Gregorio lib. 2. Dialog. in Præfat. Temporaliter opponit semper S. Paulinus Epist. 23. n. 15. spiritaliter vero Carolus IV. Imper. in Diplomate ann. 1347. apud Ludewig. tom. 6. Reliq. MSS. pag. 44 :
Incrementum suscepit spiritaliter et Temporaliter,
hoc est, quoad res spiritales et terrenas. Vide Temporarie.
[]« 2 temporaliter » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 053b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TEMPORALITER2
2. TEMPORALITER, Prospere, feliciter quoad temporalia. Charta Rob. reg. post ann. 1022. tom. 10. Collect. Histor. [] Franc. pag. 607 :
Ad instantem vitam Temporaliter transigendam, etc. Ad præsentem vitam cum felicitate transigendam,
in alia ejusd. reg. ibid. pag. 604.