« »
 
VELARE 1, VELARE 2.
[]« 1 velare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 263a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VELARE1
1. VELARE, Virginem in Monacham veli impositione suscipere. Charta apud Madox Formul. Anglic. pag. 386 :
Remisi... totum jus... quod... habere potui in præsentatione seu nominatione talium duarum mulierum per prædictos Abbatissam et conventum admittendarum vel Velandarum..... et concedo quod prædicti Abbatissa et conventus et successores sui ad prædictam admissionem, Velacionem,...... ad præsentationem seu nominationem meam vel hæredum meorum de cætero non teneantur.
Occurrit præterea in Conc. Hisp. tom. 3. pag. 19. apud Murator. tom. 1. part. 2. pag. 132. et alibi passim.
[]« 2 velare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 263a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VELARE2
2. VELARE, Velificari, Gall. Faire voile. Litteræ Edwardi III. ann. 1337. apud Rymer. tom. 4. pag. 742 :
Insidiantes fidelibus nostris supra mare, nonnullas naves regni nostri, tam Velantes supra mare, quam ancoratas in littore invaserunt.
Navem illam Velantem versus prædictam villam S. Johannis
, in chart. ejusd. regis ann. 1346. apud Lappenberg. Orig. Hanseat. Probat. pag. 385.
L. Henschel, 1840–1850.
Velare Mensam, Tegere eam linteo, in Ruodlieb. fragm. 5. vers. 111.