« Veterare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 297b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VETERARE
VETERARE, Corroborari, confirmari ex diuturnitate. Bonincontrus in Chron. Modoet. apud
Murator. tom. 12. col. 1101 :
In Cremona Veteraverat Guelforum potentia, Gibellinis inde longo tempore expulsis.Vide Veteratio.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Veterare, Vetustatem induere. In accessionum et decessionum vicibus ubi Veteraverunt, apud Celsum lib. 3. cap. 13. de febribus. Gloss. Lat. Gr. :
Vetero, παλαιόω.