« »
 
[]« Veterare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 297b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VETERARE
VETERARE, Corroborari, confirmari ex diuturnitate. Bonincontrus in Chron. Modoet. apud Murator. tom. 12. col. 1101 :
In Cremona Veteraverat Guelforum potentia, Gibellinis inde longo tempore expulsis.
Vide Veteratio.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Veterare, Vetustatem induere.
In accessionum et decessionum vicibus ubi Veteraverunt
, apud Celsum lib. 3. cap. 13. de febribus. Gloss. Lat. Gr. : Vetero, παλαιόω.