« »
 
VETERNOSUS 1, VETERNOSUS 2.
[]« 1 veternosus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 297b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VETERNOSUS1
1. VETERNOSUS, Veterator, versutus. Vitæ Patrum Emerit. inter Conc. Hisp. tom. 2. pag. 647 :
In omnium corde florebat perfecta charitas,.... ita nimirum ut devicto antiquissimo hoste ac superato Veternoso dracone, nemo mœrore consternatus,.... callidi anguis virulentis stimulis quateretur.
[]« 2 veternosus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 297b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VETERNOSUS2
2. VETERNOSUS, Vetustus, apud S. Bernardum tom. 1. Operum ejusd. col. 661. edit. 1690 :
Veternosas omnes (neque enim paucæ inveniebantur) abolebat superstitiones.