![[]](img/image.png)
«
2 abactor » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 006b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/ABACTOR2
2. ABACTOR, Isidoro lib. 10. Orig. est
Fur jumentorum et pecorum, quem vulgo abigeum
vocant, ab abigendo scilicet
. Addit. Joannes de Janua :
Unde latrones etiam
Abactores vocamus.
Paulus lib. 5. Sentent. cap. 18 :
Abactores sunt, qui
unum equum, duas equas, totidemque boves, capras decem, aut porcos quinque
abegerint.
Senator lib. 4. Ep. 49 :
Fridiladum locis vestris præsse
censuimus, qui Abactores animalium legitima severitate coerceat, homicidia resecet,
etc.
et lib. 7. Ep. 1 :
Signa tua Abactores timeant, fures
pavescant.
Proprie enim abiguntur pecora, cum furto surripiuntur, quæ
diripi, in Lege 8. Cod. Theod. de jurisd. dicuntur. Paulinus Natali 6. de bobus :
Nocte miser quadam somno graviore sepultus,
Amisit taciti furto prædonis Abactos.
Senator lib. 8. Epist. 32 :
Insidiis rusticorum Abactos sibi asserit
caballos.
Vide Leg. 1. 2. 3. Cod. Theod.
Quib. equor. usus etc. et infra
Abigare.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Ex his quæ de
hoc vocabulo superius adducta sunt exemplis, constat illud fuisse usurpatum ab iis qui de
jure Romano pure magis et emendate olim scripserunt, ut a Paulo aliisque, addamus et
Apuleium et alios plures de quibus in Dictionariis. Et certe
Abactor et
Abigeus apud Jurisperitos tam bene Latine dicuntur, ut, ni religioni fuisset, illa
a Glossario procul amandassem, sicut et vocem
Abacus, sumtam, vel pro mensa in qua
vasa et pocula reponuntur, vel pro superiori parte capitelli, vel etiam pro tabula numeris
figurisve geometricis delineandis ; quibus significationibus non semel occurrit apud
Ciceronem politioresque alios scriptores.