« »
 
[]« Abante » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 008b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ABANTE
ABANTE. Vetus epitaph. Romæ :
Fundi hujus dominus infans hic jacet similis Deo. hunc Abante oculis parentis rapuerunt nymphæo in gurgite, etc. ἀπὸ ἐνώπιον, ἀπὸ προσώπου
in libris sacris ut Actorum cap. 3. versu 19. et cap. 5. versu 41. etc.. Galli dicerent, de devant les yeux de son père. Bern. Ep. 441. edit. Mabil. n. 8 :
Dum eos (Claravallenses) itaque attendo, diurnis horis nocturnisque vigiliis Ab Ante medium noctis, usque ad primam diei, facto breviter intervallo, tam sancte tam infatigabiliter psallentes, etc.
Nec certe adeo insolens est præpositiones præpositionibus aut adverbiis antepositas reperire. Cicero l. 3. Epist. ad Atticum 17 :
Nuntii nobis tristes, nec varii venerant Ex ante diem Non. Jun. usque ad pridi Kal. Sept.
Vide Forc. Lex. in. h. v. ; Placidi Glossæ in tom. 3. classic. auctor. Ang. Maii p. 431 : Ante me fugit dicimus, non ab ante me : nam præpositio præpositioni adjungitur imprudenter : quia ante et ab sunt duæ præpositiones : sic et antevadit, quasi antecedit : et non possum dicere in antecedit in antevadit et ab ante me fugit.