ABIGEVUS, pro Abigeus. Gloss. Lat. Gr. Abigeus, Ἀπελάτης. Bracton. lib. 3, de Action. cap. 6 :

Quantitas discernit furum ab Abigevo, secundum quod furtum fuerit majus vel minus, ut si quis suem surripuerit, fur erit ; et si quis gregem, Abigevus erit.

Abigerum scribit non semel Papias MS : Abigerus latro, fur jumentorum et pecorum ab abigendo, vel qui seducit alienum servum, vel pecus : nam Abigere est expellere, minare, seducere, unde Abactor. Idem :

Abactor, est fur jumentorum et pecorum, quem vulgo Abigerum vocant, ab Abigendo.

Editus habet Abigeus. Alibi : Plagiarius, Abigerator, qui mancipium, aut pecus alienum seducendo distribuit. Ita etiam Codex editus. Abigeos ejusmodi fures vocant passim IC. Auctor Græcismi :

Qui pecus aut pecudes habitant, hi sunt Abigei.

Sic in Ms. sed legendum abigunt. Glossæ nomicæ MSS. : Ἀπελάτης, ϰυρίως λέγεται ὅστις θρέμματα ἀπὸ βοσϰῆς ἤ βουϰολίων ὑποσύρει, ἢ ἀπὸ τῶν ἀγελῶν ἵππους· ὁ γὰρ βοῦν ἢ ἵππον πλανώμενον εὑρὼν, οὐϰ ἐστὶν ἀπελάτης, ἁλλὰ ϰλέπτης. Vide Parerga Alciati.