« »
 
[]« Abocellus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 026a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ABOCELLUS
ABOCELLUS, Cæcus, Gall. Aveugle. Charta S. Audomari in Chron. MS. S. Bertini, et apud Folcardum de vita S. Bertini cap. 6 :
Hæc Abocellus feci, et alius manum meam tenens scripsit et subscripsit.
Utitur præterea Petrus Blesensis serm. 19. et 43. Hinc Itali Avocolare formarunt pro excæcare, quasi Aboculare. Avoculus, in Vita S. Zitæ virg. Lucensis cap. 1. []
Abocellis semel ac iterum in lib. 2. MS. de Miracul. S. Victoris. Vide Gloss. med. Græcit. in ἀπὸ ὀμμάτων.
P. Carpentier, 1766.
Auctor spicil. Dæmonolat. ex Cod. reg. 6228. narrat de quodam cæco vaccarum custode, quod
colores et staturam vaccarum singularium specialiter discerneret
 : qua facultate, quam dæmonum ministerio habuerat, suscepto Confirmationis Sacramento privatus est.