«
5 absentare » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 032a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/ABSENTARE5
5. ABSENTARE, Abesse. Valerianus Cemelensis Homil. 9 :
Ecce hic dicit : Clavis deest,
custos Absentat ; cum primum reversus fuerit, accipies.
Et Homil. 11 :
Assistente igitur Deo ac Servatore nostro, sine dubio dominatio diabolicæ
potestatis Absentat.
Eucherius in Homil. :
De templo Dei Absentare non
expedit Sacerdotem.
Alanus lib. 4. Anticlaud. pag. 61 :
Simili non omnis gloria quarto
Absentatur equo.
Interpr. ad. Paul. lib. 1. tit. 7. §
1 :
Si qui per necessitatem longinquæ peregrinationis
Absentant.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Absentere, Eadem significatione dicitur in Capitul. General. MSS. S. Victoris Massiliensis.
Quod si dicti monachi excedant discurrendo inutiliter, vel se sine suorum licentia
Priorum a Prioratibus Absentendo, etc
.
Absentatus, Deperditus, amissus, Gallis
Egaré. Lex Longobard. lib. 2. tit. 36. § 6 :
Et dixerit quod munimen suum Absentatum fuisset,
id est, Charta seu
diploma non reperiretur.
Abenste, in Consuetud. Leodiensi art. 24. 106. 107.
dicitur de eo qui
Absentare se cogitur,
qui est obligé de s'absenter.
Absentatio, in Epist. 58. ex Francicis tom. 1. Hist. Franc. ; apud Gregor. VII. PP. lib. 1.
Epist. 44. 45. etc. S. Bernardus lib. de Præcepto et
Dispensatione cap. 20 :
Illa vero circa corpus occupatio quid est, nisi a Deo
quædam Absentatio, et Absentatio quid, nisi peregrinatio ?
Aliud sonat in Gloss. Lat. Græc. Absentatio,
άποστήθησις. Cod. Sangerm.
αποστήθισις. Vulcanius legendum censet
ἀπὸ στήθεος. Vide Desid. Herald. lib. 1. Adv. cap.
1. In aliis Gloss. MSS. additur
ἀπό
στόματος. Vide Gloss. med. Græcit. in
στῆθος.
Vulcanius et ex eo Laurentius in Amalthea :
Absentatio, Recitatio facta absente libro.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Absenter, In absentia, in Translatione S. Guthlaci, Aprilis tom. 2. pag. 60.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Absentialis Dies, Dicitur dies qua quis absens est, ut cum Canonicus a choro abest. Statuta
Stephani Tornacensis Episcopi ann. 1196. pag. 1197. novæ Edit. Diplomatum Miræi :
Si etiam aliquis Canonicus propter manifestum capituli vel Episcopi negotium
absens fuerit, vel cum Episcopo equitaverit, illorum dierum Absentialium angustia ad hoc
ut foraneus judicetur non poterit coarctari.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Absentialiter præsens, id est, corpore quidem absens, sed præsens mente. Epist. Halinardi Archiep. ad
Canonicos Lugdun. circiter ann. 1051. inter Instrum. tom. 4. novæ Gall. Christ. col. 8.
B :
Quapropter Absentialiter præsens solo tenus supplico communiter miserando
indulgeatis.
Absentivus, in Fragmento Petronii cap. 33 :
Sed ne diutius Absentivus essem,
voluptatem mihi negavi.
Alii aliter legunt.