« 2 absolvere » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 033b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ABSOLVERE2
2. ABSOLVERE, Interdum mittere, remittere in patriam, domum. Anastas. in Hist. Eccl. :
Hunc nos baptizantes, ad propriam Absolvimus regionem.Ubi Theophanes in Cod. Vatic. habet άπεστείλαμεν, in Regio άπελύσαμεν. Agobardus de Bapt. Judæor. :
Post paululum fecistis ut ingrederer, sed nihil audivi, nisi Absolutionem discedendi.Id est, licentiam, facultatem discedendi. Hac significatione vox frequens apud Plautum. Ammianus lib. 17. cap. 8 :
Legatos muneratos absolvit.