« »
 
[]« 3 acclamare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 047a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ACCLAMARE3
3. ACCLAMARE, In jus vocare, accusare. Charta Comitis Flandr. et Johannæ ejus conjugis de consuetudinibus Furnensibus, ex Archivo Ecclesiæ S. Audomari :
Si quis ante justitiam de latrocinio Acclamatus fuerit ; poterit se purgare cum 4 bonis viris de genere suo, aut per 5 Coratores... Si Acclamatus fuerit, solummodo purgabit se per 5 Coratores
. Item ibid. :
Si quis de hoc maleficio rapinæ occasione Flandrensium Acclamatus fuerit et convictus fuerit, emendabit Comiti 60. lib. et dupliciter rapta restaurabit. Et si occasione cujuscumque alterius extra Flandriam fuerit Acclamatus, Comes justificare poterit per curiam suam
.