« »
 
[]« Acunydare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 066c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ACUNYDARE
ACUNYDARE, Acundare, Aquindare. Vox Catalonica. Diffidare. Gall. Défier, Hostem se declarare, Ad bellum provocare. Oriri videtur ex Abcognitare, quod interpretor Méconnaître ; at Leonardo Frischio est symbolo se distinguere, cui contrarium est Adcognitare, alicui sese adjungere, Gall. vet. s'Accointer de quelqu'un. Quid si Acunydare, vox esset hibrida ex vocibus ad ϰύνα dare, Canem vocare, Gall. Appeler chien : quod constat ab eo qui alterum ad certamen provocabat olim factum fuisse. Usatici Barcinocenses MSS. cap. 81 :
Si quis aliquid eis nocuerit, vel aliquod damnum, vel forisfactum eis fecerit, ipsa teneat die per Acunydatum a Potestate.
Cap. 110 :
Si quis dixerit seniorem suum habere diffidatum, vel Acunydatum, si hoc probare nequiverit, emendet omnia mala facta, quæ propter hoc hac occasione fecerit, etc.
Cap. seq. :
Omnes homines postquam Aquindaverint Potestates, teneant eis pacem et treugam 30. diebus, et Potestates ad Vicecom. vel Comitores 15. diebus, et ad Valvasores et ad alios Milites 10. diebus.
Cap. 115 :
Item statuerunt... quod si aliquis per semetipsum vel per suum nuntium voluerit Aquindare, vel diffidare suum seniorem, semel possit facere, etc.
Constitutiones Catalaniæ MSS. cap. 1 :
Quod si quis infregerit, non habebit meum amorem, sed sub Aquindamento erit meo.
Alio loco :
Cum exierit a Curia Regis, teneat se pro suo Acunydato.
Infra :
Et nullus Baronum terræ recipiat in honore suo, nec det ei consilium, vel juvamen, imo Aquindent eum statim et faciant ei guerram.
Charta Ildefonsi Regis Aragon. ann. 1187. pro libertatibus villæ Amiliani (Milhau) in Occitania, in Reg. Lud. Hutini Reg. Fr. f. 7 :
Vel non fuerit Aquindatus vel diffidatus, etc.
Tom. 8. Spicil. Acheriani pag. 386 :
Nullus homo capiat per se vel per alium, nec robet nec robari faciat aliquem hominem de genere Laicum vel Clericum, nisi Acundaverit ipsum ante per quindecim dies
.
P. Carpentier, 1766.
Concil. Terrac. ann. 1282. cap. 4. cujus titulus est
Contra diffidantes clericos
, apud Marten. tom. 7. Ampl. Collect. col. 279 :
Quod si aliquis temeritate propria diffidaverit seu Acunydari fecerit aliquas personas religiosas, etc.
Aliud ann. 1291. ibid. col. 291 :
Statuimus ut clericus aut religiosus.... diffidaverit, Acunydaverit, seu Acunydari fecerit vel procuraverit prælatum, clericum, etc.
Vide mox Acunydare et Acuydare.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Acudamentum, Belli declaratio ; diffidatio, Gall. Deffy. Acuidare eadem notione. Concilium Tarracon. ann. 1591. tom. 4. Collect. Concil. Hisp. p. 591. col. 2 :
Si post monitionem factam personaliter vel publice in Ecclesia, ubi domicilium habuerint diffidantes seu Acuidantes præfati.... infra decem dierum spatium præfata Acuidamenta seu diffidamenta non revocaverint cum effectu ; ex tunc in Ecclesiis civitatum, villarum, vel locorum, quamdiu præfati diffidantes seu Acuidantes præsentes fuerint, cessetur penitus a divinis.
Ibidem pag. 583 :
Si quis deinceps... diffidaverit seu Acuidaverit, Archiepiscopum, vel Episcopum..... vel alium in sacris ordinibus constitutum.... [] ipso facto sententiam excommunicationis incurrat.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Acunydamentum, in Usaticis Barcinon. MSS. cap. 64 :
Omnes homines habentes seniores, nullo ingenio vel ratione, neque per difidamentum neque per Acunydamentum, neque per illorum fevum illis relictum guaytent personas.... nec vulnerent, nec capiant.