« »
 
[]« 2 adærare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 069a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ADAERARE2
2. ADÆRARE. f. Ære munerare, stipendia decernere, Gall. Gager. Bulla Adriani I. PP. ann. 772. in Bullario Casinensi tom. 2. pag. 13 :
Et ecce obnixe nos, Religiosissimi Dei cultor, dinosceris proposcisse, ut ex nostri persona studuissemus Adærari, qui sine nostra inquietudine easdem vestras causas subtiliter perscrutare, vobisque justicias facere deberet.
Glossulæ in Cod. MS. Cluniac. tom. 2. Operum posthum. Mabill. pag. 23 : Adæravit, id est, ære muneravit.