« »
 
[]« 2 adaquare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 070b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ADAQUARE2
2. ADAQUARE, pro irrigare apud illorum Scriptores occurrit, cum latine scribunt ; Gall. Arroser. Chronicon Parmense ad ann. 1303. apud Murator. tom. 9. col. 849 :
Tempore æstatis, ante postea, bene quasi per unum annum non pluit... metitum non fuit, et nullus fuit qui [] segaret prata, nisi illa quæ poterant Adaquari.