« »
 
[]« Addicialis mensa » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 073a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ADDICIALIS
ADDICIALIS MENSA, Regale convivium. Libellus de causis renunciati sacramenti Daniæ Regi ab Ordinibus regni, apud Ludewig. tom. 5. Reliq. MSS. pag. 323 :
Tertia post assumtam coronam die Episcopos, Prælatos, Equestrem Ordinem, Consules atque Officiatos ad speciem aulæ regalis convivii sive Mensæ Addicialis ob obtentam a Deo victoriam, ad congratulandum ad se evocavit.
P. Carpentier, 1766.
Pro Adjicialis ; est autem Latinis Adjicialis cœna, quæ lauta est et affluens, ut docet Martin. in Lexic. ad hanc vocem. Vide Forcell. Lex. in voce Aditialis.