« »
 
[]« Adjurare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 079c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ADJURARE
ADJURARE, Ad Sacramentum adigere. Flodoardus lib. 3. Hist. Rem. cap. 28 :
Post hæc Adjurent accusatores vel testes eorum in illorum Baptisma, vel aliis diversis adjurationibus, etc.
Regula Magistri cap. 61 :
Cum per aliqua divina aut sancta fueris Adjuratus.
Bromptonus ann. 1088 :
Concordiam cum fratre fecit... Rex autem Adjuraverat eum, et omnia quæ pater suus habuerat conquirenda.
Andreas Suenonis lib. 4. Legum Scaniæ cap. 12 :
Eligendi sunt 12. prudentes bondones, de quibus præsumi possit, ut non velint, etiam in causa propria, pejerare, ut exortam super possessione quæstionem suo dirimant sacramento : illi defensione, cui possessionem Adjuraverint, concedenda.
Videtur Legendum Adjuraverint. Vide Abjurare. Nihil mutandum. Defensoris partes, utpote faciliores, sustinendæ erant ei cui duodecim prudentes possessionem sub fide sacramenti adjudicaverant.
P. Carpentier, 1766.
◊ Glossar. vet. ex Cod. reg. 7646 : Adjuro, cogo. Aliud Gall. Lat. ex Cod. 7684 : Ajurer, obtestari.
Adjuratus, Juramento obstrictus, Adjuré, in Consuetud. Hannoniensi cap. 77. 80. art. 4. Helmoldus lib. 1. cap. 3 :
Ea conditio a Rege proposita est, ut abjecto dæmonum cultu Christianæ fidei [] Sacramenta susciperent essentque tributarii et subjugales Domini Dei... et Francis Adjurati, unus cum eis populus efficerentur.
Roger. Hovedenus in Ricard. 1 :
De facili credere non possum, quod Rex Franciæ hæc de me vobis mandaverit, cnm ipse dominus meus sit, et socius Adjuratus in illa peregrinatione.
© École des chartes.