« Admasare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 082a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ADMASARE
ADMASARE, Admasiare, jus et locum habitationis in villa concedere, in
mansum dare, Gall. Amaser. Charta pacis inter Capitulum Eduense, et Dominum
de Perreria ann. 1257. ex Tabulario ejusd. Capituli :
Nec potest aliquis dominorum secularium, nec quisquam alius aliquem hominem Admasiare in dictis villis in mansis pertinentibus ad decanum et Capitulum... sed si Admasiari in dictis villis voluerit, ipse, vel ille qui debet esse dominus ipsius, debet adire mandatum decani et capituli, qui prius censu imposito, soluto sibi intragio vel applegiato, debet eidem assignare mansum secundum consuetudines in prædictis villis hactenus observatas, et alio modo non debet quisquam Admasiari.Ex his collige Admasiare, Admasare, in consuetudinibus Gallicis Amaser, non esse duntaxat ædificare, ut arbitratus est Cl. vir. D. in Gloss. Juris Gallici ; neque omnino Patris Rogerii explicationem fuisse rejiciendam cum dixit Amaser esse in mansum dare, est enim ut vides, Admasiare jus et locum habitationis alicui concedere et assignare sub censu annuo, soluto jure intragii, vel datis prædibus de solvendo. Ergo locus Admasatus ille est qui a Domino feudi fuit ad habitandum concessus, sub prædictis conditionibus. Et Admasamenta, loca sunt ædificata sub iisdem legibus et oneribus assignata. Unde in Consuetudinibus passim occurrunt horti, prata, aliaque prædia quæ dicuntur Admasiata, non quod sint ædificata, sed quod concessa sint sub hac forma et lege. Vide Mansus, et Massa.