« Ærator » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 118c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AERATORÆRATOR,
Debitor, reus, obligatus. Papias. Hac notione Tullius dixit
Æratus homo: quem e contrario Plautus habuit pro divite.

