ÆSCULUS, Genus arboris, Vocabul. Cassin. ann. 700. Glossar. Lat. Gr. Æsculus, εἶδος δένδρου, φηγὸς βαλανοφόρος. Æsculus, βάλανος. Esculus, arbor glandifera, in vet. Glossar. ex Cod. reg. 7646. Gloss. cod. reg. 4778 ex Placido : Æsculus, arbor maxima glandis. Æsculus arboris nomen est glandariæ, ab esca dicta, quia ante usum frumenti hæc arbor mortalibus victum præbebat. Eadem apud Maium pag. 428. ubi pro glandariæ legitur glandiariæ. Vide Isidori Orig. lib. 17. cap. 7, ubi eadem arbor esse dicitur quæ Fagus, et Forcellin. Lexicon. Gloss. Lat. Græc. : Æsculetum, φηγὠν.