« »
 
[]« Afforciare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 132a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AFFORCIARE
AFFORCIARE, Fortiorem reddere, augere, Gall. Renforcer. Bracton. lib. 4. Tract. 1. cap. 19. § 4 :
Cum juratores in veritate dicenda sunt sibi contrarii,... de consilio Curiæ Afforciatur assisa, ita quod apponantur alii juxta numerum majoris partis, quæ dissenserit, etc.
id est, augeatur numerus testium.
Charta ann. 1322. ex Tabul. S. Petri Carnot. :
Sens ce que lesdis religieux puissent abatre les foussez et les forteresces, fors que en les amendent et en les Afforcent.
Item vim inferre, Forcer. Charta Lusitanica eræ 1361. tom. 4. Monarch. Lusit. pag. 272. V :
In manibus prædictorum juratorum et deportum nec Afforciabit per se, nec per alium, nec Afforciari permittet.
Supra :
Juravit idem Rex... quod de Ganatis Afforciatis et pecunia ipsis spoliatis emendam faciet competentem.
Fori Alcaçonæ :
Qui mulierem Afforciaret, et illa clamando dixerit, quod ab illo est Afforciada, etc.