AGGESTUS. Anonymus in Vita S. Basoli Confess. cap. 10 :

Usque hodie observatur, ut si fuerit in præfato saltu promota quælibet venatio, et intra Aggestum illius silvulæ hinc et inde prominentem ingressa fuerit, nec canis, nec venator quilibet postea illam prosequi audebit.

Eadem habet Adso Monac. in ejusdem Sancti Vita cap. 23. ubi Aggestum, vel Aggestus, videtur esse ambitus, seu incinctus silvæ, aggere quodam munitus, quomodo Tacitus aggestus usurpat.

Aggestum petrarum

, apud Jul. Frontinum de Coloniis.

Aggestus ex ramis arborum diversarum, et junco, et manipulis constructus

, apud Ammianum lib. 20. Id præterea testatur Procopius lib. 2. de Bello Persico cap. 26. qui ejusmodi aggeres, Romanis ἄγεστα dici auctor est, quem locum laudat Suidas in verbo ἄϰεσσα, ubi Meursius ἄϰεστα restituit. Certe ἄϰεσσα etiam legitur in Gloss. Gr. MS. Regio cod. 2062. ubi eadem verba, quæ Suidas, habet. Vide Aurel. Victoris Epit. in Caligula, Scriverium ad Vegetium pag. 585. Meursium in Gloss. Græcobarb. et Cangii Gloss. med. Græc. voce Ἄγεστα. Ab hac voce nata, ni fallor, apud nos, in quibusdam provinciis vulgaris loquendi formula :

Sçavoir les Agés d'une maison, ou d'une ville

pro scire vias ac itinera. Nisi potius ab Agea, via in navi dicta, ut est apud Festum et Isidor. πάροδος πλοίου, in Gloss. Lat. Gr.