« »
 
[]« Agillimus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 141c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AGILLIMUS
AGILLIMUS, superlat. Agilis, Gall. Alerte, dispos. Mirac. S. Adalberti tom. 5. Jun. pag. 105. col. 2 :
Garbrandus autem, cum esset Agillimus omnium de Castriken, ad omne opus bellicum strenuus, pede, manu ad agendum, ad discurrendum facilis, etc.