« »
 
[]« Alcala » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 169b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ALCALA
ALCALA. Testamentum Sancii I. Regis Portugalliæ æræ 1217. tom. 4. Monarchiæ Lusitan. pag. 260 :
Reginæ Donnæ Sanciæ dedi... omnes Alcalas meas, acitaras et colchias.
Supellectilis genus est, sed fortassis rectius legeretur Alcara, Alcaria, seu Alcheria, quod ultimum vide. Cum Acitaras et Colchias res sint ad sternendos lectos aptæ, conjicere licet Alcala esse voc. Arabicum כלה (killa), Velamentum tentorii forma consutum ad prohibendos culices, conopeum. Hæc et alias ex Arab. lingua petitas vocum origines mecum communicavit vir doctissimus Lud. Dubeux, Bibliothecæ Regiæ Conservator.