ALFERUS, Hispanis Vexillifer, vexillarius.

Alferazes seu signiferi

, in Charta Gregorii X. PP. ann. 1275. apud Petrum Mariam in Regesto part. 2. Hist. Eccl. Placentinæ ; vox efficta ex Latino Aquilifer, uti censent Ambrosius Morales in Hist. Hispan. tom. 2. pag. 7. Oyenhartus in Notitia Vasconiæ lib. 2. cap. 4. et alii, quos laudat V. C. Ægid. Menagius in Originibus Ital. pag. 32. et 952. Sed potior videtur aliorum sententia, qui ab Arabico deducunt, Alpheres, Eques. פארם (faris). Chartam Adelphonsi Imperatoris Hispaniæ æræ 1188. Nunio sancti Petri, et aliam æræ 1215. Martinus Gunsalvi subscribunt cum dignitate Alferi Imperatoris apud Yepez tom. 5. pag. 438. et in Bibl. Cluniac. Pag. 1436. de qua dignitate apud Navarros agit eodem capite Oyenhartus. Chronicon S. Fernandi Regis Castellæ inter Acta SS. Maii. tom. 7. pag. 360 :

Didacus Lupi de Faro Alferes domini Regis Confess,

Apud Lusitanos Vexillifer regis sive Alferes mor do reino summam obtinebat dignitatem in palatio regis ; ejusdem porro munus inde ab initiis regni exstitisse probat S^a Rosa de Vit. vol. 1. pag. 85 ex donatione æræ 1112, quam subscripsit Pelagius Suaris, Vexillifer Comitis. Dicebatur etiam signifer. Codex Alphonsinus Part. 2. tit. 9. l. 16.