« »
 
[]« 3 allocatus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 187a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ALLOCATUS3
3. ALLOCATUS, Locatus, conductus tiro, Gall. Apprenti ; unde Alieu appellabant id, quod ad tirone pro arte addiscenda magistro pensitabatur. Acta MSS. Inquisit. Carcass. ann. 1308. fol. 60. v° :
Ipse qui loquitur jam erat firmatus et Allocatus, .... pro addiscenda arte sutoria. Stat. ann. 1382.
tom. 7. Ordinat. reg. Franc. pag. 743, art. 5 :
Et s'il avient ou avenoit que aucun maistre alast de vie à trépassement, avant que son apprentiz eust parfait son service, ledit apprentiz le parfera chiez un autre maistre, .... et aura la femme ou les ayans cause dudit premier maistre, du louaige ou Alieu de son apprentiz, etc.
Vulgatius vero Alloué usurpamus de eo, qui artifici magistro operam suam locat, vulgo Compagnon. Lit. ann. 1402. tom. 8. earumd. Ordinat. pag. 508. art. 10 :
Que nul dudit mestier (de tondeurs) ne pourra avoir que un apprentiz et un Alloué tant seulement.