« »
 
[]« Aloa » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 194b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ALOA
ALOA, in India atque Arabia gignitur :
Arbor odoris suavissimi ac summi. Denique lignum ipsius vice thymiamatum adoletur altaribus, unde et nomen traxisse videtur.
Sic Isid. Orig. lib. 17. cap. 8. Distinguenda est hæc arbor ab Aloë quæ juxta eumd. Isid. ibid. cap. 9. est Herba amarissimi succi, qua in purgationibus utuntur medici.