« 1 alternare » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 207a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ALTERNARE1
1. ALTERNARE, Disceptare, rem in utramque partem versare. Gloss. Græc. Lat.
Σϰέπτομαί, Alterno, cogito, consulto. Claudianus Mamertus in Præfat. ad libros de Statu animæ :
Primus liber... de animæ statu varium cum adversario luctamen Alternat.Vide Savaronem ad Sidon. lib. 4. Epist. 3. Sed Virgilius ipse hoc verbo et eadem notione usus est, 4. Æneid. 287 :
Hoc est, consulenti, seu alia atque alia apud animum tractanti.Hæc Alternanti potior sententia visa est.