« »
 
[]« 1 alternare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 207a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ALTERNARE1
1. ALTERNARE, Disceptare, rem in utramque partem versare. Gloss. Græc. Lat. Σϰέπτομαί, Alterno, cogito, consulto. Claudianus Mamertus in Præfat. ad libros de Statu animæ :
Primus liber... de animæ statu varium cum adversario luctamen Alternat.
Vide Savaronem ad Sidon. lib. 4. Epist. 3. Sed Virgilius ipse hoc verbo et eadem notione usus est, 4. Æneid. 287 :
Hæc Alternanti potior sententia visa est.
Hoc est, consulenti, seu alia atque alia apud animum tractanti.