« »
 
[]« Altile » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 207b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ALTILE
ALTILE, dicitur, quod alendo saginatum et pinguefactum est. Unde gallina altilis, et altiles aves, quæ saginatæ sunt. Gloss. Lat. Græc. Altiles, σιτισταί, Glossæ MSS. : Altile est quicquid manu nutritur. Gloss. Isidori : Altilis, pasta, ab alendo. Papias : Altilis ab alendo dicitur, i. pinguis gallina, eo quod alatur. Idem : Altilia dicuntur volatilia saginata studio. Ebrardus Betun. in Græcismo :
Ornix silvarum solet Altilis esse domorum.
Σιτιστὰ τεθυμένα, 22. Matth. v. 14. Volature, in Consuetud. Aquensi tit. 12. art. 9. S. Severi tit. 10. art. 9. Volture, in Aurelianensi art. 162. Regula S. Aureliani cap. 35 :
Pulli vel cuncta Altilia in Congregatione non ministrentur, etc.
Utuntur Gellius, Macrobius, Apuleius, et alii.
P. Carpentier, 1766.
Altilis, Chapon, in Glossar. Lat. Gall. ex Cod. reg. 7692. Vide infra Altilitas.
L. Henschel, 1840–1850.
Alsine, Cicenamete, in Gloss. Æfr. i. e. Pullorum pastus.