« »
 
[]« Amendolerius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 221c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AMENDOLERIUS
AMENDOLERIUS, Amygdalum, Gall. Amandier, ab Italico Amendola, Amande. Donatio Landulfi de Vinea Juniarias in Tabulario Ecclesiæ Aptensis fol. 137. verso :
In poio ubi sunt Amendolerii cum casaliciis et exavis et curtis et campis, etc.